Τ’ Κανάτ’ς υ μύλους (Νερόμυλος Κανάκη)

Η συνύπαρξη ενός μνημείου της φύσης με ένα μνημείο του πολιτισμού 

Στο δρόμο Μυτιλήνης-Πλωμαρίου και σε απόσταση 900μ. από τη διασταύρωση προς το Σκόπελο, υπάρχουν τέσσερα τμήματα του Μύλου του Κανάκη. Ήταν ψιλός, με εσωτερικό βαγένι, καμάρα και δεξαμενή νερού στο πίσω τμήμα. Σήμερα το κτίριο και η φτερωτή του μύλου δεν υπάρχουν πια. Σώζεται όμως το κανάλι τροφοδοσίας του μύλου νερό στη κορυφή του πέτρινου τοίχου, ο οποίος έχει μια πολύ ωραία κάμαρα. Στη δεκαετία του ’30 τον λειτουργούσε ο Στρατής Παπαργυρίου και ως τελευταίος ιδιοκτήτης αναφέρεται ο Σταυρινός.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι ο Πλάτανος που φύτρωσε επάνω από την κάμαρα και οι δύο ρίζες του, παράλληλες και οριζόντιες, διατρέχουν όλο το μήκος του κτίσματος μέσα στα αυλάκια που άφησε η ξυλοδεσιά του μύλου.

Μάκης Αξιώτης.

Από το Ημερολόγιο του 2014
του Παγγεραγωτικού Συλλόγου Μυτιλήνης
Μνημεία του νερού στη Γέρα
(Όπου κυλά νερό ριζώνει ο άνθρωπος
και βλασταίνει ο πολιτισμός)