Ο λαϊκός ποιητής Δημήτρης Πέτρου

Του Αριστείδη Καλάργαλη
Ο Δημήτρης Πέτρου γεννήθηκε στον Σκόπελο. Δεν έχουμε στοιχεία για τον χρόνο γέννησης και θανάτου του. Μέχρι σήμερα θεωρείτο ότι γεννήθηκε γύρω στο 1860, από στοιχεία που αναφέρει στα ποιήματά του. Όμως ο ιστορικός Φ. Ηλιού τον καταγράφει ως φιλόμουσο συνδρομητή βιβλίου το 1868, οπότε πρέπει να γεννήθηκε γύρω στο 1840.
Πρώτος για τον ποιητή έγραψε ο Θείελπις Λευκίας στο περιοδικό Τα Νιάτα (15 Νοεμ. 1919). Δυστυχώς χωρίς κάποια βιογραφικά στοιχεία. Το επάγγελμά του ήταν ράφτης. Ο ίδιος αυτοπαρουσιάζεται ως αγράμματος και αυτοδίδακτος ποιητής στα ποιήματα που δημοσίευσε στο περιοδικό Σαπφώ. Δημοσίευσε τα ποιήματα: «Ένα δάκρυ επί του μνήματος του φίλου μου Χαράλαμπου Αξιώτη» Μάρτ. 1881, «Η Άνοιξις», Ιούλ. 1881 και «Πόλεμος», Αυγ. 1881.
Ο Πέτρου εξέδωσε την ποιητική συλλογή Λεσβιάς ήτοι Ιστορικόν Εγκώμιον της Νήσου Λέσβου, το 1878. Είναι από τα πρώτα βιβλία που τυπώθηκαν στη Λέσβο, λαμβάνοντας υπόψη ότι το πρώτο βιβλίο τυπώθηκε στο νησί μας το 1869. Τη δαπάνη της έκδοσης είχε ο Μολυβιάτης Μιχαήλ Δ. Σέρεσλης. Πολλοί Γεραγώτες και Λέσβιοι προεγγράφτηκαν συνδρομητές στη συλλογή, εκτιμώντας την προσπάθεια του συντοπίτη μας ποιητή.
Η Λεσβιάς αποτελείτε από εφτά μέρη. Έχει υμνητικό ύφος για την αρχαιότητα, τη Λέσβο, τους δημιουργούς της και τον πολιτισμό. Τα ποιήματά του είναι δωδεκασύλλαβα ομοιοκατάληκτα τετράστιχα. Αν και λέει ότι «Ως αγράμματος δακρύω» και ότι είναι «Ξένος εντελώς παιδείας» τα σημεία αναφοράς των ποιημάτων του προέρχονται από βιβλία της εποχής. Ίσως να εννοεί πως είχε ελάχιστες γραμματικές γνώσεις, ανάγνωσης και γραφής. Στους στίχους του συναντάμε όλους τους σημαντικούς ανθρώπους της Λέσβου. Για αυτούς συμπεραίνει ότι είχαν καλή σχέση με την παιδεία:

ούτε εκ φύσεως εδιδάχθει
τοσούτον πλήθος σοφών ανδρών.
Είχον οι Λέσβιοι την παιδείαν
καθήκον μέγα και ιερόν.

Για τη Λέσβο δείχνει την αγάπη του, την αποκαλεί μητέρα και γράφει για αυτήν το υμνητικό ποίημα…..

Χαίρε, μήτερ σεβασμία,
ό,τι και αν σε ονομάζω
δεν αισχύνομαι διόλου
και με θάρρος σ’ εκθειάζω.

Κάτω από το όνομά του σημειώνει το χωριό καταγωγής του: Του εκ Σκοπέλου της Γέρας. Τη Γέρα, ως Ιερά, τη μνημονεύει και σε στίχους του:

Εις της Ιεράς την θέσιν
αν συμπέσει να βαδίσω
ούτε ίχνος καν ευρίσκω
δάκρυα πικρά να χύσω

Ο Γ. Βαλέτας αναφέρει ότι εκτύπωσε και την ποιητική συλλογή Η κόρη του Βοσπόρου, το 1892 στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή είναι αφιερωμένη «Τω ευγενεστάτω και αξιοτίμω κυρίω κυρίω Πάνω Μ. Κουρτζή, τεκμήριον ευγνωμοσύνης και βαθυτάτης υπολήψεως ανατίθημι ο ποιήσας». Πρόκειται για μια μικρή συλλογή που περιέχει επτά λυρικά ποιήματα. Τα εξής: Λεσβία έμπνευσις ή το όνειρό μου. Η άχορδος κιθάρα. Η κόρη του Βοσπόρου. Η ξενιτιά. Ο κόσμος τι δεν έχεις; Η άνοιξις. Ο ουρανός. Γνωμικόν. Αυτά τα ποιήματα είναι γραμμένα στην δημοτική, εκτός του τελευταίου που είναι στην καθαρεύουσα.
Άξιο σημείο αναφοράς στις εκδόσεις του συντοπίτη μας ποιητή είναι η ευγενική χορηγία, μη Γεραγωτών χορηγών, για την έκδοση των δύο συλλογών του.